محاکمه بهمثابه یک موجود زنده
یادداشت/ وکیل بیژن جرجانی،رئیس کمیسیون نظریات مشورتی و امور حقوقی کانون وکلای دادگستری استان اصفهان
21 آذر 1402 ساعت 11:26
از اواسط سال ۱۳۸۵ شیوه عجیبی تقریبا در سراسر محاکم عمومی کشور در دادرسیها متداول شد که قاضی از اصحاب دعوی و حتی گواهان میخواست که هر چه در ارتباط با ادعا یا دفاع دارند در صورتجلسه بهصورت نوبتی بنویسند و امضا نمایند و بروند تا بعدا قاضی تصمیم بگیرد! بعد از یک هفته از ترک جلسه توسط اصحاب دعوی، آنان بایستی منتظر نتیجه این معارضه خاموش میشدند که بهصورت رای دادگاه ابلاغ میشد یا جلسه دادرسی برای یک نوبت معارضه خاموش دیگر تجدید میشد تا بالاخره دادگاه به نقطه صدور رای برسد و دادخواهی خاموش پایان پذیرد.
پیش از شروع این شیوه جدید دادرسی که در سال 1385 آثار سوء آن را در محاکم ایران مشاهده کردم، دادرسیها به دستور ماده 11 قانون تشکیل دادگاههای عمومی مصوب 10 مهر 1358 تحت قواعد دادرسی اختصاری، انجام میشد. منتهی در این محاکمات اصحاب دعوی و وکیل آنان بهصورت گفتاری و شفاهی دفاعیات را ابراز میکردند و قاضی یا منشی مطالب را در صورتجلسه درج میکرد و در پایان دادرسی طرفین دعوی صورتجلسه حاوی اظهارات شفاهی خود را امضا و تایید میکردند و جلسه را در انتظار رای دادگاه که معمولا ظرف یک هفته بود ترک میکردند اما این شیوه به شرحی که در بالا آمد از اواسط 1385 خاموش شد و ازآنپس صدای حنجره اصحاب دعوی به صدای مرده نوک قلم آنان تبدیل شد و دادرسی به محاق سکوت رفت؛ اما این روش که در بادی امر-با روش قبلی_ مشابه و حتی بهتر از آن به نظر میرسید ازنظر من غیرعادی و غیرقانونی جلوهگر میشد تا آنکه به اشکالات جدی قانونی این رویه پی بردم و در سخنرانی که در کانون وکلای اصفهان در 10 شهریور 1387 دعوتشده بودم این روش را موردانتقاد جدی قراردادم که این مقاله چکیده آن نقد است.
کد مطلب: 4275
آدرس مطلب: https://isfahanbar.org/vdcj.aexfuqe8isfzu.html